دنیا سه روز است...

دنیا سه روز است که تو در وسط آن سه روز قرار داری.
دیروز گذشته و دیگر هیچ وقت به آن بر‌نمی‌گردی.
اگر در آن کار خوبی کرده باشی، غصه‌ی از دست رفتنش را نمی‌خوری و از شیوه‌ی استقبالت از آن روز راضی و خوشحالی.
اگر در آن روز کوتاهی کرده‌ای، حسرت از دست رفتن آن روز و کوتاهی خودت را می‌خوری.
اما از فردا خبر نداری. اصلا از کجا می‌دانی به فردا برسی؟!
اگر هم به فردا برسی شاید مثل دیروز در آن کوتاهی کنی!
... می‌ماند امروزی که در آن هستی.
خوب است فکرت را به کار بیندازی و به دیروزت فکر کنی که چه کار‌های خوبی را از دست دادی و نسبت به چه کارهای بدی بی‌توجهی کردی.
... پس جوری کار کن که انگار به هیچ روزی جز همین امروز و امشب امیدی نیست.
امام علی علیه السلام
إنما الدهر ثلاثة أیام، انت فیما بینهن، مضى أمس بما فیه فلا یرجع أبدا. فإن کنت عملت فیه خیرا لم تحزن لذهابه، و فرحت بما استقبلته منه. و إن کنت فرطت فیه فحسرتک شدیدة لذهابه و تفریطک فیه. و أنت من غد فی غرة، لا تدری لعلک لا تبلغه. و إن بلغته لعل حظک فیه التفریط مثل حظک فی الأمس (الى أن قال:) و إنما هو یومک الذی أصبحت فیه. و قد ینبغی لک، إن عقلت و فکرت فیما فرطت فی الأمس الماضی مما فاتک فیه من حسنات ان لا تکون اکتسبتها و من سیئات ان لا تکون اقصرت عنها (الى ان قال:) فاعمل عمل رجل لیس یأمل من الایام إلا یومه، الذی أصبح فیه، و لیلته.
«وسائل» 11/ 375.